Kao i u nekim ranijim slučajevima, Sud je presudio u korist aktivista “Pravde za Davida”. No, slaba je to i zakašnjela satisfakcija i za njih i za Pokret i za cilj oko koga su se svojevremeno okupljale desetine hiljada građana. Jer ni danas, sedam godina i četiri mjeseca od ubistva Davida Dragičevića – nema pravde za Davida! Nema odgovora na pitanje ko ga je ubio i nama kazne za ubice i odgovornosti za sve one iz sistema koji su učestvovali u prikrivanju dokaza, lagali i kriminalizovali žrtvu, nalazili opravdanja i obrazloženja za ubistvo mladog čovjeka, vrijeđali i maltretirali njegove roditelje, aktiviste i građane, oduzimali nam svima ljudska prava i slobode.
“Utvrđuje se da je tužena Republika Srpska, putem Ministarstva unutrašnjih poslova, postupajući nečovječno i ponižavajuće prema tužiocu izvršila neposrednu, višestruku i produženu diskriminaciju i torturu čime je povrijedila pravo tužioca na jednako postupanje i to zbog oblika diskriminacije propisanih u članu 4. stav 1, 4 i 6 Zakona o zabrani diskriminacije BiH, i članu 3. i 6. Evropske konvencije o ljudskim pravima, a što je dovelo do tužiočeve povrede prava na slobodu, slobodu kretanja i boravka i njegovu ravnopravnost sa drugim građanima, te se zabranjuje tuženoj da diskriminatorno ponašanje nastavi.”, stoji u juče, 15.07.2025., donesenoj presudi Osnovnog suda u Banjaluci, po tužbi aktiviste pokreta “Pravda za Davida” Ozrena Perduva.
Ozrenu je dodijeljena i simbolična finansijska naknada “zbog pretrpljene torture, nečovječnog i ponižavajućeg postupanja tužene”, a po osnovu umanjenja životne aktivnosti, duševnog bola zbog pretrpljenog straha i diskriminatornog ponašanja, tj. zbog povrede sloboda i prava ličnosti.
Ovim se još jednom potvrđuje da je pravna država najbolji zaštitnik prava građana, pred nedemokratskom, kriminogenom, koruptivnom vlašću, sklonom oduzimanju prava i sloboda svojim građanima. Kada funkcioniše!
A potvrđuje se i da bi ova zemlja i život u njoj bili sasvim drugačiji da pravosuđe generalno nije pod partijskom kontrolom i da ovakve presude nisu tek izuzetak od pravila, koje moćnici tolerišu jer im trenutno, zapravo, nisu bitne. Naime… Sa Pokretom i buntom građana, koji su, u 2018., rezultirali najdužim i najmasovnijim protestima u dejtonskoj Bosni i Hercegovini, režim u Republici Srpskoj se obračunao policijskom brutalnošću i represijom. Protiv mirnih građana koji su samo zahtjevali funkcionisanje pravne države, odnosno istinu i pravdu u slučaju ubistva dvadesetjednogodišnjeg Davida Dragičevića. Protiv roditelja ubijenog mladića, koji su, umjesto da im se pomogne, hapšeni, maltretirani od strane represivnog aparata i neljudski javno vrijeđani od strane autokratskog lidera ovog entiteta. Protiv aktivista pokreta “Pravda za Davida”, koji se evo još uvijek povlače po sudovima zbog višegodišnje torture, diskriminacije i nečovječnog postupanja i ponižavanja koje trpe.
Kao i u nekim ranijim slučajevima, Sud je presudio u korist aktivista “Pravde za Davida”. No, slaba je to i zakašnjela satisfakcija i za njih i za Pokret i za cilj oko koga su se svojevremeno okupljale desetine hiljada građana.
Jer ni danas, sedam godina i četiri mjeseca od ubistva Davida Dragičevića – nema pravde za Davida! Nema odgovora na pitanje ko ga je ubio i nama kazne za ubice i odgovornosti za sve one iz sistema koji su učestvovali u prikrivanju dokaza, lagali i kriminalizovali žrtvu, nalazili opravdanja i obrazloženja za ubistvo mladog čovjeka, vrijeđali i maltretirali njegove roditelje, aktiviste i građane, oduzimali nam svima ljudska prava i slobode.
Zato i Ozren Perduv, nakon presude u njegovu korist, poručuje:
„Ono zbog čega se sve ovo posljedično i desilo je i dalje prioritet – Pravda za Davida! Nema je. Još uvijek.“
(N.N., Odgovorno)
