„Pa vidite, ovo je najmorbidnije ubistvo koje se dogodilo u Banjaluci. Da su građani tada izašli, da se to ozbiljno shvatilo – nijedno ubistvo poslije toga ne bi se dogodilo. Njima je to poslužilo kao poruka: ‘Proći ćeš kao Vukelić’. Ubistva se događaju i ne rasvjetljavaju, a sistem stoji iza toga. To se ne može dogoditi tek tako.“ Ali može u zarobljenim državama, kojima, zahvaljujući izbornim manipulacijama i krađama, te kontrolom nad medijima pretvorenim u propagandne mašine, vlada mafija, pljačkajući javna sredstva i prirodna bogatstva, uz permanentnu represiju – od govora mržnje, preko zakonskih rješenja kojima se ljudima uskraćuju ljudska prava i građanske slobode, do… ubistava.
18 je godina od ubistva Milana Vukelića, inžinjera i sudskog vještaka građevinske struke, hrabrog nepotkupljivog čovjeka, “zviždača” koji je ukazivao na kriminal u vezi sa građevinskim zemljištem u Banjaluci i na sistemsku korupciju u njegovoj pozadini i pljačku miliona maraka javnih sredstava.
I koji je svoje poštenje i borbu za istinu i pravdu platio prvo malteretiranjem, prijetnjama i ucjenama onih čija imena je doveo u vezu sa korupcijom i kriminalom, nazivajući ih “građevinskom mafijom”, a onda i životom – likvidiran je 6. novembra 2007. aktiviranjem eksplozivne naprave ispod njegovog automobila, u neposrednoj blizini zgrade MUP-a RS.
Tadašnji načelnik uprave Kriminalističke policije MUP-a RS, Gojko Vasić, izjavio je “da je Vukelić očigledno dirnuo određene ljude koji su nedodirljivi i da su se oni odlučili na ovakav surov čin”.
Neotkrivanje Vukelićevih ubica, do danas, sve govori o vlasti pod kojom se to ubistvo desilo, koja je prethodno odbila da ga zaštiti, i koja je nakon počinjenog zločina pod kontrolom imala policijsko-pravosudni aparat koji je trebao da otkrije i počinioce ali i nalogodavce zločina. Ali nije.
„Uvijek sam tvrdila da bi moj brat danas bio živ da je MUP Republike Srpske radio svoj posao kako treba i štitio građane, a ne elitu. Znate da je Dragi Milošević (visoki funkcioner MUP-a RS – op.a.) privodio Milana bez naloga, a disciplinska komisija je tada utvrdila da je ‘radio po proceduri’. Dakle, privodili su mog brata, a štitili one koji su ga ubili. Očekivati sada od takvog MUP-a Republike Srpske da istraži ubistvo u kojem su i sami imali ulogu – to je jednostavno smiješno.“, izjavila je Vukelićeva sestra, Ljiljana Todorović.
Umjesto toga, tadašnji i aktuelni predsjednik vladajuće stranke u RS, Milorad Dodik, izjavio je da niko od članova i simpatizera SNSD-a nije učestvovao u ubistvu. Ne odgovorivši na pitanje: na koji način je došao do takvog saznanja i, ako nisu njegove, članovi i simpatizeri čije stranke jesu?
Uglavnom, kriminal na koji je Vukelić ukazivao se nastavio nesmetano širiti, svih ovih godina, uz blagonaklonost vlasti.
A nastavila su se dešavati i nerazjašnjena i neprocesuirana ubistva, po Republici Srpskoj. Među kojima je i ubistvo 21-godišnjeg Davida Dragičevića 18. marta 2018. godine, koje je izazvalo masovne proteste u Banjaluci, upravo zbog očiglednosti umješanosti režima u prikrivanje ubistva.
“Vi ste nas pretvorili u mafijaški protektorat.”, reći će, prošle godine, na sjednici Narodne Skupštine Republike Srpske, obraćajući se vladajućoj koaliciji, Nebojša Vukanović.
“Državne institucije funkcionišu tako da su potpuno u službi korupcije, pa mi građani imamo utisak da upravo državne institucije i postoje da bi se bavile korupcijom. Običan čovjek, građanin naše zemlje, potpuno je nemoćan pred ovim fenomenom, sagnije glavu i ćuti. Ćuti da bi se sačuvao od odmazde, “, na istoj sjednici je konstatovala poslanica Mirjana Orašanin.
A Tanja Vukomanović je zaključila: “Dok god imamo ovako pravosuđe, u saradnji sa ovakvom vlasti nama ovdje nema spasa.”
I tu sigurno neće pomoći saginjanje glave i ćutnja. Oni su nas i doveli do ovdje. Pa i do ubistva Milana Vukelića. Jer Milan Vukelić je ubijen kao izuzetak od pravila, kao usamljena jedinka koja ne pristaje biti saučesnik pljačke i uništavanja društva. Na saginjanje glave i ćutanje. Na kukavičluk, klijentilizam i saučesništvo.
A da smo svi, ili bar većina, kao Milan Vukelić, odnosno da dijelimo njegove moralne nazore,… Ovaj svijet bi izgledao sasvim drugačije.
Odnosno, kako to ovih dana reče Ljiljana Todorović, na redovnom porodičnom okupljanju na groblju Svetog Marka u Banjaluci, na kome je Vukelić sahranjen:
„Pa vidite, ovo je najmorbidnije ubistvo koje se dogodilo u Banjaluci. Da su građani tada izašli, da se to ozbiljno shvatilo – nijedno ubistvo poslije toga ne bi se dogodilo. Njima je to poslužilo kao poruka: ‘Proći ćeš kao Vukelić’. Ubistva se događaju i ne rasvjetljavaju, a sistem stoji iza toga. To se ne može dogoditi tek tako.“
Ali može u zarobljenim državama, kojima, zahvaljujući izbornim manipulacijama i krađama, te kontrolom nad medijima pretvorenim u propagandne mašine, vlada mafija, pljačkajući javna sredstva i prirodna bogatstva, uz permanentnu represiju – od govora mržnje, preko zakonskih rješenja kojima se ljudima uskraćuju ljudska prava i građanske slobode, do… ubistava (koje od vlasti poludjeli moćnici čak i javno naručuju, nazivajući ih patriotskim činom).
I sve to uz zaglušujuću šutnju mase. I “proteste” podrške borbi protiv korupcije, autokratije, zloupotrebe položaja, sistemskog nasilja, nepravde, pljačke i zločinaca u – susjednoj državi???
Valjda kao dokaz teorije da “Svaki narod ima onakvu vlast kakvu zaslužuje.”
A da su ljudi kao što je Milan Vukelić heroji koje ovakav narod (ili narodi – za one koji vole torove) ničim ne zaslužuje. Ali su tim veći.
(S.Š., Odgovorno)
